ZULLEN WIJ WEER EENS SAMEN AAN HET WERK GAAN?

“De meest succesvolle hervorming in ons onderwijssysteem in de afgelopen jaren is het verbannen van de mobiele telefoons uit de klas” Deze zin trof me. Het zal ietwat overdreven zijn. Er zijn meer goede ontwikkelingen geweest die, onder leiding van inspirerende docenten, generaties na ons helpen zich te ontwikkelen. Tegelijkertijd is het een illustratie van een verschijnsel dat wij allemaal hebben gezien en waarvan wij meenden te weten dat het niet bijdroeg aan de kwaliteit van het onderwijs waaraan wij onze kinderen blootstellen. Wij lieten het er allemaal maar bij zitten. Niemand zit immers te wachten op “gedoe”.

De blaadjes vallen weer en het is vroeg donker. Voor de collega’s op mijn bureau is dat de tijd waarop gestart wordt met de agenda’s voor volgend jaar. Niet alleen de agenda van onze eigen onderneming, maar vooral voor de verschillende secretariaten die ons bureau mag verzorgen. Bij de vele zuchten die ik in het voorbijgaan hoorde moest ik denken aan het effect van het weghalen van de mobiele telefoons uit de klaslokalen.

Bij verenigingen en stichtingen heb je te maken met werkgroepen, commissies, besturen en evenementen. Vaak drijven die activiteiten op vrijwilligers. Bij bepaalde vergaderingen is het vaak noodzakelijk zo niet zeer wenselijk, dat liefst iedereen maar in elk geval bepaalde personen aanwezig zijn. Wat bij ons gebeurt, vindt in gelijke mate ook bij grotere bedrijven plaats.

Wanneer je alles bij elkaar meer dan honderd van dat soort vergaderingen en evenementen voor het hele jaar moet plannen is dat een heel gepuzzel. Het begint er al mee dat je helemaal geen “heel jaar” tot je beschikking hebt. Standaard vallen januari en december al af als geschikte momenten voor overleg. In januari genieten we nog van een vakantie of zijn we druk met de opstart. December is ook niet geschikt. Wij moeten alles op alles zetten om de verschillende dossiers nog dit jaar klaar te krijgen en ver voor Kerst is alles gesloten. De zomermaanden juni, juli en augustus zijn ook zo een Bermudadriehoek. Tja, niemand is drie maanden op vakantie. Maar probeer in die periode maar eens een team van mensen bij elkaar te krijgen. Akkoord dan vallen er 5 maanden af, dan heb je er toch nog 7 over? Wat is het probleem?

Het probleem is dat in die resterende maanden nog een aantal blokken zitten waarop Nederland lekker gespreid “vrij” heeft. Bij organisaties met teams die gespreid over Nederland wonen vallen ook die blokken uit als geschikte momenten om “het” team bij elkaar te krijgen. Maar dan ben je er nog niet. De niet “kindgebondenden” onder ons kiezen steeds vaker voor “vrij” buiten de standaard vakantieperioden. “Het is dan overal een stuk stiller en ook nog goedkoper”. Onder deze omstandigheden is het aantal beschikbare data al heel erg mager geworden. Maar zie daar de maand oktober. Iedereen is terug en niemand is weg. Helaas na het versturen van de datumprikker komt de reactie: nee echt niet. Er wordt in deze periode al zoveel georganiseerd. Dit kan ik er niet bij hebben. 

Dan zijn wij er hopelijk toch wel? Toch niet. ATV weet je wel. Op vrijdag zijn de meeste kantoorgebouwen leeg. Lekker lang weekend. Dat pakt niemand meer van ons af. 

Mijn vader was architect. Vakanties waren nooit een probleem. Die vielen in de bouwvakvakantie. Niet alleen bouwvakkers gingen in die periode op vakantie maar een groot deel van Nederland. Nederland viel in die weken stil, maar de rest van het jaar werd er knalhard gewerkt. De huidige welvaart hebben wij voor een groot deel aan die harde werkers te danken. Nu bericht het FD keer op keer dat de productiviteit in Nederland maar zo beperkt stijgt.

Te vaak is te zien dat doorlooptijden van besluit-vorming bij organisaties lang duren. Dit is mede het gevolg van dat velen hun zegen over besluiten moeten geven. Maar, die “velen” zijn er zelden allemaal tegelijk. Natuurlijk, als de één in de “beslisroute” iets wezenlijks opmerkt moeten de anderen daarop ook kunnen reageren. En dan begint het rondje weer opnieuw.

Bij dat alles vinden wij het dan ook fantastisch om de mensen zo veel mogelijk thuis te laten werken met flexibele arbeidstijden: “Sorry dat moment schikt niet voor de Teams-vergadering want dan heb ik de kinderen”.

Het is natuurlijk maar een stelling waar u als lezer heel anders over mag denken. Maar ik denk dat creatieve en commerciële successen in onze branche vaak het resultaat zijn van samenwerking tussen mensen die elkaar kennen, vertrouwen en lol hebben om met elkaar iets goeds te doen. De wet van Oosterbaan luidt daarom “het succes van organisaties binnen onze sector is omgekeerd evenredig aan de mate van afwezigheid van complete teams die verantwoordelijk zijn voor dit succes”.